دیدم دلم گرفته هوا ی گریه دارم
تو این غروب غمگین دور از رفیق و یارم
دیدم دلم گرفته دنیا به این شلوغی
این همه آدم امامن کسی رو ندارم
دیدم غروبه اما نه مثل هر غروبی پهنا ی آسمونو
هرگز ندیده بودم از غم به این شلوغی
دیدم که جاده خسته س از اینکه عمری بسته س
اونم تموم حرفاش یا از هجوم بارون یا از پلی شکسته س
اونم تموم راههاش یا انتها نداره یا در میونه بسته س
من و غروب و جاده رفتیم تا بی نهایت
از دست دوری راه یکی نداشت شکایت
گم شدیم از غریبی من و غروب جاده
از بس هوا گرفته از بس که غم زیاده
پر از غبار غم بود هر جا نگاه میکردی
کی داشت خبر که یک روز میری که برنگردی